Матчын наказ
Прайшло гадоў ужо нямала,
Пагаслі дзён тых прамяні,
Калі мне маці наказала
З дзяцінства ведаць карані:
"Заўсёды памятай мясціну,
Дзе нарадзіўся сам і рос.
Сваю вясковую хаціну,
Дзе ўсё хвалюе аж да слёз.
Старыя грушы каля хаты
І клён кашлаты не зразай,
Ці будзеш бедны, ці багаты,
Бацькоўскі кут не забывай.
Бо тут, сынок, твая Радзіма,
У полі, у лесе, у зямлі,
Тут нашых продкаў пупавіна,
Спрадвеку, роду карані!
Не забывай сваю Радзіму
І спеў салоўкі ў цішыні,
Перадаю табе як сыну
Тваіх нашчадкаў карані".
Рыгор Бабчанок
Беларусачка
Твар румяненькi, белая хустачка.
Я ужо ведаю, я – беларусачка.
I хачу так, як тата i мама,
Родны край свой любiць я таксама.
Алесь Байдак
Блакiт нябёс, i белы бусел,
I кветкi у полi, як абрус…
Мой край завецца Беларуссю
А сам я хлопчык – беларус.
Сяргей Сокалаў-Воюш
Блакiт нябёс, i белы бусел,
I кветкi у полi, як абрус…
Мой край завецца Беларуссю
А сам я хлопчык – беларус.
Сяргей Сокалаў-Воюш
